امید

 از زمانی که او وزیر ارتباطات و بعد رییس سازمان برنامه و بودجه و بعد هم معاون اول دولت اصلاحات شد، همکاری نزدیکی با او داشتم و از این جهت با ویژگی‌ها و نحوه مدیریت او بسیار آشنا هستم. از آنجایی‌که این روزها بحث ریاست مجلس بسیار مطرح بوده و محمدرضا عارف یکی از گزینه‌های جدی ریاست مجلس است، با طرح دلایلی می‌توانم بگویم که بی‌شک او در این جایگاه بهترین و مناسب‌ترین فرد است. نکته اولی که درباره ویژگی مدیریتی او می‌توان گفت، عدم سازش است. محمدرضا عارف هرگز اهل سازش یا مدارا‌(به معنای زد و بند کردن و حق را نادیده گرفتن) نبوده و نیست. همیشه در جلسات دولت در زمان اصلاحات و زمانی که او معاون اول بود، به وضوح دیدم که جانب حق را می‌گیرد و همیشه نیز مواضعش را عنوان می‌کند. یعنی اگر جایی مساله‌ای اشتباه بود، دلایلش را عنوان می‌کرد و وقتی تشخیص می‌داد که آن کار به صلاح نیست، هرگز و به‌خاطر خوش‌آمد هیچ کسی از آن دفاع نمی‌کرد. این نکته‌ای است که به نظرم در مدیریت مجلس آینده می‌تواند بسیار مهم باشد؛ اینکه بتوان تعادل را برقرار کرد و همیشه جانب انصاف را داشت. اگر این ویژگی حفظ شود، هرگز نمایندگان با هر نوع نگاهی احساس نمی‌کنند که عملکرد رییس مجلس جناحی است. نکته دیگری که می‌توان به آن اشاره کرد، جدیت و ذکاوت عارف است. محمدرضا عارف در حد بالایی با همه افرادی که در چارچوب‌های نظام و قانون اساسی فعالیت می‌کنند تعامل دارد اما در عین حال جدیتی در کار و مدیریت ایشان وجود دارد که هرگز کسی نمی‌تواند از این تعامل، سوءتعبیر کند. همچنین به‌خاطر دارم زمانی که او رییس سازمان برنامه و بودجه بود، فصل بودجه، تمام اعداد و ارقام مربوط به بودجه سال‌های گذشته را به‌خاطر داشت و از این هوش خود در تنظیم بودجه استفاده می‌کرد و این بسیار برای اعضاء کمک‌کننده بود.

همچنین درباره نحوه مدیریت عارف در تمام سمت‌ها و جایگاه‌هایی که قرار داشته، این نکته مهم است که فردی بسیار منظم و وقت‌شناس است و اتفاقا این ویژگی بیش از هر ویژگی دیگری در شخصیت عارف عیان است. از آنجایی که در هشت سال دولت اصلاحات با او در جلسات دولت حضور داشتم، می‌توان گفت که در تمام مدت هشت سال من حتی یک‌بار هم ندیدم که او در جلسات تاخیر داشته باشد. حتی یادم می‌آید که جلسات اگر باید ساعت چهار شروع می‌شد اما با تاخیر 10 یا 20دقیقه‌ای آغاز می‌شد، او در دوره‌ای تمام ساعت‌های تاخیر در جلسات را محاسبه کرده و تذکر داد که در دولت چقدر زمان به‌خاطر تاخیر جلسات تلف شده است. بنابراین باتوجه به مجموعه این محاسن در نحوه مدیریت عارف، می‌توان گفت که او گزینه‌ای مناسب برای ریاست مجلس است. البته ترکیب هیات رییسه و تعامل هیات رییسه با فراکسیون‌های داخل مجلس نیز بسیار اهمیت دارد چراکه هیات رییسه مجلس، بازوان رییس مجلس هستند. اما به هر روی رییس هر کسی که باشد باید فراجناحی عمل کند و باید نگاهی کلی و نه حزبی و جناحی به مجلس داشته باشد که البته همان‌طور که گفته شد، محمدرضا عارف در این راستا پیش‌تر خود را اثبات کرده است.

منبع: روزنامه الکترونیک امید ایرانیان