امید

به گزارش امیدنامه، جعفر توفیقی در گردهمایی اعضای کانون صنفی اساتید با بیان اینکه از کلمه «صنفی» این طور برمی‌آید که کانون به دنبال مسائل معیشتی است. اما در اساس‌نامه بحث تصمیم‌سازی نظام آموزشی کشور مطرح شده است، گفت: صنفی بودن کانون به این معنا است اما بیشتر بحث آینده علمی کشور و اینکه ما در این نظام علمی ذی‌نفع هستیمف مطرح شده است. اگر این نظام صنفی آسیب ببیند، چهره ما هم مخدوش می‌شود؛ مثل بحث اخیر مجله «نیچر» که یک اتفاق کوچک چهره علمی کشور را خدشه‌دار کرد.

او ضمن تشکر از طراحی این کانون که ایده خوبی بوده است، ادامه داد: یکی از وظایف اساس‌نامه این است که تصویر شاخص‌های علمی کشور را دائم داشته باشیم. این گزارش را نقد و ارزیابی کنیم و برای بهبود آن اقدام کنیم. این مدل، بخشی از وظایف ماست که بدانیم موقعیت علمی امروز چه طور است. در آخرین گزارش وزارت علوم تحت عنوان «آخرین وضعیت علمی کشور» گفته شد از لحاظ تولید مدارک علمی ما تقریبا در رتبه ۱۵ دنیا بودیم. ۱. ۸ درصد مدارک علمی دنیا توسط ایران تولید می‌شود و از لحاظ رشد علمی رتبه ۳ بودیم. امروز برخی از دانشگاه‌های ما رتبه بالاتری گرفته‌اند.

توفیقی با بیان اینکه در دسترسی به آموزش عالی نسبت خانم‌ها به اقایان ۴۵ به ۵۵ بود، گفت: ما ۳۸ پارک علم و فناوری داریم. نزدیک ۳۰ هزار کارآفرین داریم. بحث شرکت‌های دانش بنیان هم مساله بسیار خوبی بوده است. ممکن است کمیت این‌ها کم باشد اما مسیر خوبی از لحاظ بحث اقتصاد دانش بنیان داریم.

او افزود: دستاوردهایی که ما داشتیم این است که سرمایه انسانی در این کشور شکل گرفته است. یعنی جمعیت دانش‌آموخته با توانمندی که آماده تحول هستند. افزایش دسترسی به آموزش عالی الان بالا رفته است. البته اینکه صندلی خالی داریم جای نقد دارد، اما فرصت بهره‌برداری از دانشگاه الان بالاست. بحث تنوع در عرضه آمورش عالی دولتی داریم. ما تقریبا همه زیرساخت‌های عرضه آموزش عالی را داریم. ما در جایگاه سوم در میزان رشد هستیم. در اوایل سال‌های بعد از انقلاب ما تصور نمی‌کردیم بتوانیم مقطع ارشد و دکتری داشته باشیم اما امروز اساتید ما به عنوان دانشمندان جهانی مطرح هستند.

توفیقی با بیان اینکه پارک‌های علم و فناوری حلقه وصل دانشگاه به صنعت است، گفت: این حلقه مفقوده دانشگاه‌ها بوذه و امیدواریم شاهد تحولات بیشتری باشیم. با وزارت بهداشت ۷۰۰ انجمن علمی داریم که سرمایه بزرگی است. اینکه ما چه راهی پیش رو داریم مهم است. اصلاحات کوتاه مدت و بلند مدت نیاز است. بحث اشتغال و بیکاری مطرح است. این دانش آموختگان باید جذب شوند ما باید در تعامل نزدیک با جامعه و بازار کار کار کنیم. باید به سمت استانداردگرایی در آمورش عالی برویم. دیگر ضرورت ندارد با سیاست گذشته مسیر را طی کنیم بلکه باید نهضت استاندارد را جلو ببریم. ما در برنامه ریزی آموزشی نیاز به تجدیدنظر داریم. در دهه شصت و هفتاد ضرورت ایجاب می‌کرد تصمیماتی بگیریم اما الان فرق می‌کند.

او اضافه کرد باید بین دانشجویان و بین توانمندی‌های دانشی و بینشی تفکیک قائل شویم. امروز دانشجو باید مهارت‌های بینشی داشته باشد. در هیچ دانشگاهی به جز دانشگاه تهران طراحی و استقرار مدیریت جامع را نداریم. در دانشگاه‌های دنیا پیمان‌های منطقه‌ای و بین‌المللی شکل گرفته که ما عضو هیچ کدام نیستیم. ما باید به سرعت حضورمان را در این مجمع تصویب کنیم. بین‌المللی شدن آموزش عالی کشور و همکاری بین‌المللی و مشارکت در تحقیقات بین‌المللی و تبادل دانشجو و استاد اهمیت دارد. حضور ما منفعل است.

توفیقی گفت: امروز دانشگاه باید احساس ماموریت ملی و جهانی داشته باشد. بحث حکمرانی خوب و شایسته‌سالاری مطرح است. امروز دانشگاه گرفتار دیوان‌سالاری بسیار نا‌کارآمد دولتی است. در برنامه چهارم وزارت علوم شاهکار کرد و گفت دانشگاه‌ها از کلیه قوانین و مقررات کشور مستثنا هستند. یعنی هیات امنا قانون‌گذار دانشگاه است؛ اما مجددا دیوان‌سالاری نا‌کارآمد دولت بر آن مستولی شد.

او با بیان اینکه پدیده صندلی‌های خالی نتیجه بی‌توجهی به روند‌های جمعیتی است، گفت: تنوع انتظارات پدیده‌ای نو در دانشگاه است. امروز اقتصاد دانش‌بنیان و اقتصاد مقاومتی و بازار کار و توانمندی دانشجویان مخاطبش دانشگاه است. بحث وزارت علوم این است که این باید یک نهاد نظارت‌کننده و هدایت‌کننده باشد. خروج از تصدی‌گری و اختیارات دانشگاه ضروری است. امروز بین کارکرد وزارت علوم و دانشگاه تفاوتی نیست و این دانشگاه‌ها را از کار انداخته است.

توفیقی تاکید کرد: همکاری‌های بین‌المللی فقط تبادل دانشجو و استاد نیست؛ امروز نهادهایی برای این منظور تشکیل شده است.

او در پایان به چشم‌انداز اقدامات لازم برای ارتقا سطح دانشگاه و کانون صنفی اشاره کرد و گفت: از جمله این شاخص‌ها آموزش عالی در تراز جهانی، دانش آموختگان با رتبه‌ای در تراز جهانی، مرجعیت علمی، دانشگاه از نقش‌آفرینان اصلی توسعه پایدار و سرآمد در منطقه و جهان، دانشگاه نقش‌آفرین در حل چالش‌های ملی و جهانی، دانشگاه بستر نو اندیشی و نظریه‌پردازی، دانشگاه در متن جامعه مورد اعتماد مردم و مشکل‌گشای چالش‌های مردم است.